Dokamerowy performance, w którym oklejam twarz przypalonym mlekiem jest protestem przeciwko propagandzie reprodukcyjnej, stale obecnej w mediach i polityce. Bezosobowe traktowanie kobiet, którym bez wyjątku przypisuje się mityczny instynkt macierzyński, odbiera podmiotowość zarówno matkom, jak nie–matkom.

Dopasowuję odklejone od dna garnka przypalone mleko – kawałek po kawałku – tworząc maskę, pod którą ginie moja niepowtarzalna, jedyna w swoim rodzaju twarz. Metaforycznie zmagam się z odgórnie narzucaną rolą, która ma mi dać oczywiste i uniwersalne dla każdej kobiety spełnienie w macierzyństwie oraz społecznie pożądaną identyfikację.

Video, razem z serią fotografii i obiektem, są częściami 3-elementowej instalacji (Re)produkcja - prywatne jest polityczne.