(Re)produkcja to wieloelementowa instalacja badająca relacje między ciałem i mechanizmami systemowego podporządkowania. Obiekt, videoperformans oraz cykl ośmiu fotografii są połączone wspólnym motywem wizualnym i konceptualnym – mlekiem.

Praca opiera się na analogii pomiędzy publiczną debatą na temat kryzysu demograficznego oraz przemysłową produkcją mleka. Ta paralela, choć szokująca, ujawnia instrumentalizację ciał – zarówno ludzkich, jak i zwierzęcych – oraz ich uwięzienie w systemowych wymaganiach. Gdzie są granice autonomii i samodecydowania w kontekście idei „wyższego dobra”? Kwestie płodności sprowadzane są do funkcji służebnych wobec celów społecznych i ekonomicznych, a (re)produkcja staje się gwarantem trwałości systemu. Zobrazowana przez instalację uniwersalność systemowych mechanizmów oczekiwań, kontroli i wyzysku podnosi kwestie doświadczenia indywidualnego wtłaczanego w ramy i normy kulturowe, które staje się doświadczeniem zbiorowym.

Cykl fotograficzny pokazuje mężczyznę i dzieci - bezosobowe elementy struktury opartej na wiecznej (re)produkcji, gdzie każdy ma do wypełnienia przypisaną mu rolę. Podział na naturę (kobieta i dzieci) i kulturę (mężczyzna) odzwierciedla głęboko zakorzeniony porządek kulturowy. Socjalizacja społeczna od najmłodszych lat stoi na straży nieustannej odnowy systemu.

Cykl, razem z video i obiektem, są częściami 3-elementowej instalacji (Re)produkcja.